SAÇININ ne denli beyazlastigini merak eden müsteriye, berberin verdigi; “Biraz sonra önüne düsecek, sen karar ver” cevabi tam da bizim yazinin girisine ‘cuk’ diye oturdu…

Tabi ki kiyamet günü degil…
Felaket günü ilan etmenin de öyle pek kafaya yatan yani yok.
Yarin gidip oylarimizi kullanip, ülkenin bugüne kadar karsi karsiya kaldigi en önemli ‘seçimini’ tamamlayacagiz…

Önce gönlümde yatanlari siralayayim:

Keske temsilde adaletin celladi olan barajlara takilmadan gidebilseydik.
Keske rejim kaygilariyla oy pusulasini zarfina koyarken ellerimiz titremeseydi.

Keske meydanlarda dillerin söylemeye el vermedigi ‘gizli gündemlerin’ gölgesi tercihlerimizin üzerine karabasan gibi çökmeseydi.

‘Aldatmaca’, ‘kandirmaca’ taktiklerinin ürünü olan ‘elim kirilsaydi’nin iki perdelik trajikomik ‘pismanlik’ orta oyunu keske yeniden sahnelenmese.

Keske, ‘edep’, ‘ahlak’, ‘seref’, ‘cins, cibilliyet’ ayaklar altinda sürünmeseydi.

Keske seçim ‘Güneydogu Anadolu’ için degil de, Türkiye için yapilsaydi.
Keske o tertemiz ‘inanç’ ve ‘din’ olgularini siyasetin çirkin ayak oyunlari için kullanilip, daha sonra meydanlarda sipsivri birakip çekip gitmeseydik.

Keske kendimize ait, yöremize ait olanlarla degil de; liderlerimizin, “Aha bunlar iste” diyerek bize zoraki hemseri yapilan ‘figürler’ arasindan seçim yapmak zorunda birakilmasaydik.

Protestoya tahammülü olmayanlarin ‘daha ileri demokrasi’ palavralarini sallamalarina anlam veren çikmasa da, artik kabul edip kaniksayanlarin sayisinin arttigini görme bahtsizligini yasiyoruz.

Keske Hopa da Metin hoca göçüp gitmeseydi.

Keske dayak yiyip, tartaklanan bir engelli gencin gözyaslarina bogulan feryadini hiç duymasaydim.

Sadece su son iki ‘keske’ için de olsa; ‘üç’, ‘üç’ seslerinin esliginde, ‘sitma nöbetine tutulmus gibi iktidar nöbeti geçirenlere’, seçim yapmadan mührü tekrar verebilseydik.

Keske Metin hoca yasasaydi…
Keske o genç itilip kakilmasaydi…
***
Her seye ragmen ‘yarinin’ ülkemiz için bir sinav günü oldugunu unutmamamiz lazim. Insanimizin agir basliligi, yüzyillardir ‘farkliliklara’ karsi sergiledigi ‘hosgörü’ kültürüyle, o kisveyle seçim mahallerini dolasmaliyiz.
Bütün dünyanin gözü bizim üzerimiz de…

Yarinden bir sonraki günün çok daha önemli oldugunu yazmistim. Pazartesi günü bize; eger yazacaksak, ‘kazananlari tebrik etme’ yazisi yazmak düsüyor…

Kardeslik projelerini üretenlerin ellerini havaya kaldirmak ve ülkeyi bütünlestirecek akil insanlari dikkatle izlemek düsüyor…

Ve yine bize, agzinda salyalari akan ‘Serv’ hayranlarinin umduklari, bekledikleri manzaralara meydan vermeyecek ‘dik duruslari’ alkislamak düsüyor…

Türk seçmeni tüm eksigine gedigine ragmen demokrasinin kiymetini biliyor. Sandik ortadan kalkmadikça, er ya da geç dogrulari bulmada bu güne kadar hiçbir sikinti yasamadi, yasatmadi.

Yarin de ayni olgunluk ve vakarla geregini yapacagina benim inancim sonsuz…

Pazartesi günü bu ülke hem kazananlarin, hem de kaybedenlerin ortak mekani olarak kalmaya devam edecek. ‘Kayip’ ve ‘kazanç’ kelimelerinin gücü ve vurgusu ise sadece, listeler ve vekil sayilariyla sinirli kalacaktir.

Sonuçlar nasil çikarsa çiksin, komsuluklar, arkadasliklar, dostluklar zedelenmemeli. Beraberce yapacagimiz birçok is dururken anlamsiz küskünlüklere ve kirginliklara çanak tutmaktan kaçinmaliyiz.
Bize yakisan da bu…
Milletimize ve memleketimize simdiden hayirli olsun…