Günün sözü “ Üzülme çocuk,kaybettim sandıkların kurtulduklarındır belki de…”Bukowski

TARİHLE yakın temas kurmuş olanlar bilirler: Japonya’nın 2.Dünya Savaşı’na çekilmesinin sebebi, o yıllarda müthiş bir ivme yakalayan Japon ekonomisiydi. 1930’lu yıllarda ucuza mal edilen ama kaliteden de ödün vermeyen Japon kol saatleri Avrupa piyasasını alt üst etmiş, saat yapımıyla meşhur İsviçre’deki saat üreten fabrikalar rekabete dayanamayarak kepenk indirmişlerdi. O yıllarda aynı Japonya, Amerika’dan sonra dünyada uçak gemisi üretebilen ikinci ülkeydi. Nitekim, Pearl Harbor baskınıyla savaşa dahil olan Japonya’nın elindeki en önemli güç pasifikteki donanmasıydı. Japonya, sahip olduğu bu gücün bedelini atom bombası felaketiyle ödedi. Konvansiyonel silahlarla ülkenin işgalinin imkansız olduğunu ön gören Amerikalılar Hiroşima ve Nagazaki’ye attıkları atom bombalarıyla savaşın sonunu getirdiler. Savaşın sonunu getirdiler ama Japonya’nın gücüne ket vuramadılar . İşte teknolojik üretim çağı olan günümüz dünyasında Japon malları yine her coğrafyada alıcı bulmakta. Yanı başımızdaki Yunanistan’daysa yaşananlar herksin malumu. Tıpkı Japonya gibi bir adalar ülkesi olan Yunanistan, üretim anlamında Japonya’nın tırnağındaki cila olamayacak raddede. Şimdi size üç tane Japon markası üç tane de Yunan markası sayın desem, hemen Kawasaki, Honda, Toyota gibi Japon mamulü motorlu taşıt markalarını sayabilirsiniz. Ancak Yunanistan menşeili bir marka çıkmaz dilinizin ucundan, ha belki sirtaki, uzo, siesta gibi eğlenceyi ve uykuyu çağrıştıran kelimeler gelir aklınıza. Avrupa’nın Japonları Almanlardır. Ne gariptir ki Almanya da İkinci Dünya Savaşı’nda tıpkı Japonya gibi ağır bir işgale uğramıştır. Ve o Almanlar komşumuz Yunanistan’a en fazla borç veren ülke. Ne yapıp edip verdiği o borcu son kuruşuna kadar da almaya niyetli. Üretmeyen coğrafyaların kaderi bu. Japonya, Almanya gibi üretime dönük bir ekonomik yapınız varsa markalarınızla dünyaya reklam olursunuz, Yunanistan gibi üretime değil de tüketime dönük bir ekonomik yapınız varsa madaralıklarınızla… Bakmayın, bizim durumumuz da hiç iç açıcı değil. Geçenlerde yayımlanan ciddi bir araştırmaya göre Türkiye’de yüzde birlik kısım milli servetin yüzde elli dördüne sahip, geri kalan yüzde doksan dokuzluk nüfus da yüzde elli dörtten arta kalan yüzde kırk altıya sıkışmış durumda. Korkunç derecede bir gelir ve servet adaletsizliği tablosu bu. Üretmeyen, zenginliğin üretimle değil de rant ekonomisiyle devşirildiği ülkelerde görülen bir tablo bu. Üretmeyen coğrafyalar tükeniyor ve tüketiliyor. Tarih bunun aksini yazmamıştır. Çünkü insanlık tarihi üretimin de tarihidir.

Torbalı’ya sahip çıkma zamanı!

Son zamanlarda dozu artan bir gerilim atmosferi var bu ilçenin üzerinde. Halka dönük yayınlar yapması beklenen kimi yerel basın odakları kamuoyunu adeta terörize ediyorlar. Siyasi kavgalara benzin dökerek, olmadı yeni kavgalar çıkararak, psikolojik savaşı körükleyerek bu ilçenin birlik ve barış havasını dinamitliyorlar ne yazık ki. Bunun farkında olmadıklarını sanmıyorum, aksine bu tam da istedikleri şey. Çünkü ne kadar çok kavga o kadar çok rant demek bu bahsettiğim odaklar için. Kasıtlı olarak çıkarılan bu kavgalara halkın dönüp baktığı bile yok. Sadece yerel siyasetçiler ve biz yerel basın mensupları işimiz gereği ilgilenmek zorundayız bunlarla. Bütün bu toz duman arasında Torbalı, çözüm bekleyen sorunlarıyla arka planda duruyor. Torbalı halkı kavga değil, müreffeh ve insana dönük yaşanabilir bir yerleşim yeri arzu ediyor. Zaten halkın hayatı baştan sona kavga olmuş. Dışarıda on dakika gezen, bir süpermarkete giden, farklı mahallelere uğrayıp insanlarla sohbet eden herkes rahatlıkla görebilir bu durumu. Anlamsız kavgalar, Ertuğrul Mahallesi’nden Tepeköy Mahallesi’nden ötede yankı yapmıyor. Siyasi kavgalar ya da ona buna sataşmalar kimsenin gündelik hayatının bir parçası değil bu ilçede. Halk, kavga değil çözüm üreten bir gazetecilik ve idarecilik beklentisi içinde. Yıllar yılı kavgaya doyduk artık. Aklı başında kişiler için Torbalı’ya sahip çıkma zamanıdır bu zaman. Kasıtlı olarak çıkarılan bu kavgalara gülüp geçme zamanı. Sorumluluk ve çalışma zamanı. Birliktelik tesis etme ve beraber yürüme zamanı. Yoksa bu bataklığın içinde birbirimizi boğma çabasından başka bir şey kalmayacak yarına.