Herkesin bir derdi var:

Kiminin ekmeği bayat, kiminin pırlantası ufak…

Kimisi yokluk içinde, kimisi bolluk içinde…

Kapitalist sömürü düzeninin varlık nedeni bu…

Yoksulun yemek bulabilmek için metrelerce yürüdüğü,

Zenginin ise yemeği sindirebilmek için metrelerce yürüdüğü tuhaf bir dünyada yaşıyoruz…

Muktedirler, bu düzenin değişmesini istemezler. Bu sömürü çarkının hep böyle devam etmesi için, dini siyasete alet ederler.

“Sureti Haktan” görünürler, yani dindar görünürler.

Yoksullar, bu sömürü düzenine itiraz edince…

“Bak, Allah bile beş parmağın beşini de farklı yaratmış” derler.

Sanki, bu sömürü düzeni de Allah’ın işiymiş gibi!..

“Beterin beteri var” derler. Sizden daha aşağıdakileri, daha yoksulları gösterirler.

Ama hiçbir zaman sizden daha yukarıdakilerden, daha varlıklılardan bahsetmezler. Ölümü gösterip sıtmaya razı ederler.

Bu düşünceyi yoksulun beynine işlerler.

Dikkat edin, bir dilenci hiçbir zaman zenginleri kıskanmaz. Ama yanı başında dilenen arkadaşını kıskanır. Mücadelesi de onunladır.

Oysa dinimizde sömürü diye bir şey yok.

Aksine, sömürmemeyi, hak yememeyi emreder.

Bakınız Hazreti Ali ne diyor:

“Bir yoksul aç ise, bunun nedeni, zenginin zevk ve sefa içinde yaşamasıdır. Nerede bir bolluk görsem, onun yanı başında mutlaka çiğnenmiş bir hak görmüşümdür.”

Evet, bir kısım insanlar yoksulluk içinde yaşayacaklar ki, diğerleri bolluk içinde yaşayabilsinler.

Çoğunuz bilirsiniz… Hz. Ömer, bir gün eve geldiğinde hanımının üzerinde yeni kıyafetler görür. Nasıl aldığını sorar.

Hanımı: “Evin ihtiyaçları için verdiğin harçlıklardan biriktirdim” demiş.

Bunun üzerine Hz. Ömer, zamanın defterdarına giderek maaşının düşürülmesini istemiş.

Ya şimdiki siyasetçiler… Bırakın maaşlarının düşürülmesini, bütün hazineyi verseler daha yok mu diyecekler.

Benim yoksul kardeşim…

Allah’ın sana belli bir süreliğine bahşettiği bu hayatı, yoksulluk içinde tamamlayacaksın. Sonra öleceksin.

Dünyada seni insan yerine koymayanlar bile, “mevtayı iyi bilirdik” diyecekler. Senin hakkını gasp edenler bile, “Haklarımızı helal ediyoruz” diyecekler.

Hayattayken çok şeyleri senden esirgeyenler, şimdi bonkör davranacaklar, “Toprağı Bol Olsun” diyecekler.

Dünyada size güzellikleri yaşatmayanlar, şimdi en cömerdinden, “Mekanı Cennet Olsun” diyecekler.

Senin zorluklarla, çilelerle, yokluklarla tamamlayabildiğin şu kısa hayatına da, “kader” diyecekler.

Allah taksiratlarını affetsin benim yoksul kardeşim.

Muhteşem Yüzyıl Kösem

Perşembe günleri Televizyonun Star kanalında yayınlanan dizi.

Tarihi dizileri severim. İmkanım ölçüsünde de izlerim.

Bu diziyi de başından beri izliyorum.

Yahu Allah aşkına böyle dizi mi olur?

Harem, cariye, halvet başka hiçbir konu yok.

Koskoca Osmanlı sarayında kadın erkek, büyük küçük, irili ufaklı kim varsa… Sabahtan akşama…

Padişaha sunulacak cariyenin peşinde. Bütün gün bunun için koşuşturuyorlar. Bir cariye seçiliyor, yıkanıyor, süsleniyor…

Sonra büyük bir kalabalık eşliğinde törenle, padişahın odasına götürülüyor. Bütün konusu bu. Yahu tamam, cariyeyi de, haremi de halveti de anlat. Yaşanmış ne varsa anlat.

Ne bileyim, saraydaki adalet sistemi, halka sosyal bakışı, bağlı beylikler, hanlıklar, mali işleyiş, mimari yapılar falan…

Daha geniş bir açıdan yaklaşılsaymış konulara. Daha iyi olurdu.

Acaba ilerleyen bölümlerde durum düzelir mi bilmem.

Tekrar buluşabilmek umuduyla esen kalın.