Bir de yukarıda saydıklarımızın dışında yüce yaratıcının muhatap olarak insanı seçmesi, “Onu en güzel şekilde yarattık” diyerek değer vermesi insanın ne kadar büyük bir makamda olduğunu biraz daha anlaşılır kılıyor.

Rabbimizin bütün kâinat içerisinde insana hitap etmesi “Biz ölümü ve hayatı “Yani insana yaşama hakkını, hareketlerinde serbest olma özelliği ile birlikte” verişimizin sebebi, onların hangisinin daha güzel davranışlar yapacağını denememiz için” demesi ise insana bambaşka bir hüviyet kazandırıyor.

Demek oluyor ki, Rabbimiz sürekli olarak kullarını yakından ve sürekli olarak izliyor. Onun doğruları yapmasından memnun oluyor, yanlışları yapmasından ise memnun olmuyor. Olumlu davranışlarını, olumsuz davranışlarını ölümünden sonra ödül veya ceza vermek üzere kayda alıyor.

Sadece iki örnek vererek bulunduğumuz konumu ve değerimizi anlamaya çalışalım. Allah Rasulü şöyle buyuruyor: “Şu müslümanın haline şaşmamak mümkün değil; yani bütün işleri hayırlı şekle çeviriyor. “Başına sevineceği bir olay gelse şükreder. Bu durum onun hakkında hayır olur. Başına bir zarar gelse sabreder. (Allah’tan geldi, der) bu haliyle de zarar dediği şey hayra dönüşür.”

   ŞÜKÜR MÜ İSYAN MI?

Kur’anı Kerimde, Hz. Süleyman’a Saba Melikesinin tahtını, bir anda yanında görünce “……Bu Rabbimin bana bir lutfudur. Şükür mü edeceğim, yoksa nankörlük mü edeceğim diye beni imtihan ediyor…” dedi. Her iki örnek de dünyada yaşanabilecek olaylardır. Birisi sıradan her hangi bir insanın, diğeri peygamberin yaşadığı olaydır. Her iki olayın ortak yanı, her ikisi de insanın denendiği mesajını vermesidir.

Yani hiç önem vermediğimiz, yaşadığımız halde farkında olmadığımız, hayatımızın her kesiti bizim için bir imtihandır. Rabbimizin bizi bir denemesidir.  Bu, ayet-i Kerimede bildirildiği gibi “Bazen korku, bazen açlık, bazen malımızın elden çıkması, bazen yakınlarımızın ölümü, bazen de biriktirdiğimiz meyveler elden çıkması şeklinde” olabilir.

Bunların dışında yukarıda belirttiğimiz gibi sıradan olaylar olarak düşündüğümüz, belki hiç düşünmediğimiz, ama iç içe olduğumuz, farkında olmadan ahretimizi mahveden olaylar hepimizin yaşantısında vardır.

   BAYRAM DA BİR İMTİHAN

Bazımız yanlış davranışları ile sabrımızı zorlayan babalarımızla, annemizle imtihan oluruz. Bazen hayat arkadaşlarımız bizi hayatımızdan bezdirecek davranışlar yapar. Senelerce rabbimizden ısrarla istediğimiz çocuğumuz hayatımızı cehenneme çevirebilir.

Aslında bu sayılanların hepsi bizler için birer imtihan sahasıdır. Ancak biz günlük hayatın hay huyları arasında bunun farkında olmadan ömrümüzü tüketiriz.

Bazen nasıl bulabilirim dediğimiz üç beş kuruş veya sayısını bilemediğimiz malımız, servetimiz imtihan olarak hayatımıza girer.

Bazen de elimize geçen bir makam, o makamın kazandırdığı yetki, verdiği gurur veya üzerimize yüklemiş olduğu sorumluluk imtihan konusudur. Ama her konuda olduğu gibi yine dünya sevgisi bize imtihanda olduğumuzu unutturur. Unutturur da nefsimizin esiri olur, hem bu dünyamızı hem de ahiretimizi ziyan ederiz.

Yaşadığımız üzücü ve sevindirici her olayın yüce Rabbimizin gözetiminde başımıza geldiğini, birer deneme ve imtihan olduğunu kavrayabilen dostlara ne mutlu. Rabbim bir imtihan vesilesi olan kurban bayramında da rızasına uygun davranışlar sergilemeği, anne babasının duasını almayı cümlemize nasip eylesin. Bayramda buluşamayacağımız için şimdiden bayramımız mübarek olsun,  Rabbim kurbanlarımızı kabul buyursun. Hayırlı cumalar.