AKSAMDAN hazirligimizi yaptik. Bu güne kadar hiç gitmedigim sadece adini duydugum Incircik Deresine gidiyoruz. Biliyorsunuz, havalar oldukça sicak, dogrusu insan bunaliyor. Piknik arkadasim, Torbali’nin da degeri sayilir, geçen ay aramizdan göçüp giden, arkasinda  han hamam degil sadece duvarlarda  resimleri kalan Yusuf Akdere’nin oglu, esi (emekli ögretmen)ve çocuklari anaokulu ögretmeni Basak, cografya ögretmeni  da var aramizda. Bizim aile ile birlikte Karakuyu yoluna çiktik. Saniyorum, sicaklik 38 derece. Biraz ilerde saga saparak, yesillikler arasinda tatli bir yokustan sola kivrilarak toprak yola girdik. Ormanlik alan basladi ama, ortalik toz dumana karisti, göz gözü görmüyor. Etrafimiz ormanla sarildi. Önümüzü görmek için biraz bekledik. Soförümüz Orman Endüstri Mühendisliginde okudugu için üniversite de ögrendigi bilgileri kullanmaya basladi. Iste su karaçam, su mese vs. toz duman dagilinca yesillikler arasinda yolumuza devam ederek Incircik Deresine geldik. O, bunaltici sicaklik burada yoktu. Oldukça serindi. Takvim 17 Temmuz ama sanki mevsim degisti, yazin içerisinde, ilkbahari yasiyorduk. Siril siril akan derenin sularina çiplak ayaklarimizi birakiverdik. Oh bee! diyoruz. Doga o kadar cömert ki, çogu kez degerini bilemiyor insanoglu. Yaz kis durmadan yorulmadan akan Incircik Deresinin çevresi göklere dogru uzayip gitmis çamlarla örtülü, günesi göremezsiniz. Buz gibi suyun kenarinda, yiyip içtik. Sonra, çevreyi gezmek istedim. Biraz ileride tuvalet olabilecegi sandigim yapiya yaklastim. Disaridan yeni yapi oldugu belli oluyor. Sonra ihtiyacimi gidermek için adimi attim ama girdigime bin pisman oldum. Burayi kullananlara söyleyecek söz bulamadim. Tuvaleti anlatmak zor. Her taraf, affedersiniz ama, b..k ve pis koku almis yürümüs, ayak basacak yer yok. Kapilar yerde yatiyor, pencereler kirik dökük, böyle bir manzarayi bu güzelim Incircik Deresine hiç yakistiramadim, üzüldüm dogrusu. Bu tuvaleti bu duruma getiren insanlara sesleniyorum. Bu yapi vatandas olar