Bu hafta siz dostlarla, yol haritamızı, çizmeye çalışacağız. Çünkü insan nereden gelip nereye gittiğini bilirse şuurlu hareket eder. Hem girmemesi gereken yanlış sokaklara sapmaz, dolayısıyla da hayatı gayesine uygun geçirmiş olur, hem de varacağı hedefe rahatlıkla ulaşır.

İnsanoğlunun hayat serüveninin şu evrelerden oluştuğunu söyleyebiliriz:

Ruhlar âlemindeki hayat: İnsan dünyaya gelmeden önce ruhlar âleminde bir hayat sürer. Ruhlar yaratıldıktan sonra rabbimizin belirlediği bir yerde beklerler. Tıpkı toprağa ekilmek üzere olan domates veya her hangi bir tohumu gibi. Bu hayatın mahiyetini  rabbimiz bilir.

Anne karnındaki hayat: Dünyaya gönderilme sırası gelen ruh anne karnındaki bebeğe verilir. Ve insan anne karnında belli bir hayat sürer. Aynen baharda ekime hazırlanan toprağa konan tohumlar gibi. Bu hayatı Rabbimiz yüce kitabında genişçe anlatır. İnsanın rabbini tanıması açısından gerçekten enteresan bir olaydır.

          BİR FİDE GİBİ

Dünya hayatı: Topraktan başını çıkarmış bitki gibi, şu anda içinde olduğumuz, yaşadığımız hayattır. Doğumla başlar ölünceye kadar devam eder. Bu içinde bulunduğumuz hayat diğer hayatlarımızın sebebi ve neticesidir denebilir. Çünkü ruhlar âlemindeki ve anne karnındaki hayatlarımız dünya hayatımız içindir. Dünya hayatımızdan sonra ki hayatlarda

Dünya hayatımızla olumlu veya olumsuz olması bakımından çok önemlidir.

Kabir hayatı: Son baharda yaprak döken, kuruyan bitkiler gibi, ölümle başlayan ve mahşere kadar devam eden hayattır.  Bu hayat ölümle başlar, İsrafil’in (as.) sura İkinci defa üflemesiyle sona erer. Kabirdeki hayat Dünya hayatına bağlıdır. “Dünya hayatını, Yaratıcımızın istediği şekilde geçirenler, kabirdeki hayatını cennet bahçelerinden bir bahçedeymiş gibi geçirirler. Aksini yaşayanlar ise Cehennem çukurlarından bir çukurdaymış gibi geçirirler”.

Mahşer hayatı: Tıpkı ilkbahar gibi, Kıyamet’in kopmasıyla başlar, Mizana kadar devam eder. Bu hayatta insanlar, çıplak bir vaziyette, güneşin yakıcılığının kat kat arttığı, hiçbir yiyecek ve içeceğin olmadığı, herkesin kendi derdine düştüğü bir hayattır. İnsanın annesini, babasını, çocuğunu, eşini, kardeşini dahi görmek istemeyeceği bu devre belki en uzun dönemdir.

Mahşer hayatında insanlar sevap ve günahlarının hesaplanacağı yere yürürken kendilerine cennetlik veya cehennemlik olduklarını gösteren kitapları dağıtılır. Yedi sınıf insanın dışında bütün insanların hali aynıdır. Sadece yedi sınıf insan bu ortamda ayrıcalık yaşarlar. Bu yedi sınıf insanın kimler olduğunu dostlarımız lütfen araştırsınlar.

ELLİ BİN GÜN

Mahşer hayatıyla ilgili olarak, o hayatta bir günün, Dünya hayatında ki günlerin elli bin gününe eşit olduğunu hatırlatmamız, ne kadar zor bir hayatla baş başa kalacağımızı anlatmak açısından yeterlidir sanıyorum.

Mizan hayatı: Dünya hayatında yaptığımız her türlü davranışın mükâfat veya cezasının tespit edilebilmesi için yapılan hesaplaşmadır. Her insanın, gözle görülemeyecek kadar küçüklükte olsa bile, iyilik ve kötülüğünün, hesabının sorulacağı hayattır. Bütün insanların günah ve sevabının ortaya döküldüğü bu hayat ta oldukça uzun sürecek bir hayattır.

Sırat hayatı: Hesap görüldükten sonra Cehennem üzerine kurulmuş olan, mahiyetini ancak rabbimizin bildiği bir köprüdür ki ondan geçenler Cennete kavuşmuş olacaklardır. Geçemeyenler ise cehenneme düşeceklerdir. Cennet ve cehennem hayatı: Sırattan sonra yaşanacak hayattır ki, cennetlikler orada sonsuza kadar sonsuz bir huzur içindedirler.

Cehennemliklerin yaşantılarını ise ben yazmayayım sizler, cennet nimetlerinde de uzunca anlatıldığı “Nebe” suresinden okuyun. Beş dakikanızı alır ama değer.

Yolculuk mecburi, rota belli, ne yapmamız gerektiğini de sizler zaten takdir edersiniz sanıyorum. Hayırlı cumalar.