Ancak bu sokakta kalmaya ısrarla devam etmeye çalışmanın hiçbir faydası olmayacak, kaçırdığımız her fırsatı hatırladıkça, o fırsatı sanki yeni kaçırmışız gibi mutsuz olacağız, karamsarlığa kapılacağız.  Dolayısıyla bir an önce bu sokaktan geri dönmek en isabetli yol olacaktır.

Bu sokaktan dönebilmenin en sağlıklı yolu önümüze çıkan fırsatları neden kaçırdığımızı çok iyi tespit etmemizle mümkündür. Şayet bu sebepleri sıhhatli bir şekilde belirlemezsek çıkmaz sokakların birisi bitip diğeri başlayacak, çok zor bir labirentin içine hapsolacağız demektir.

Kaçan fırsatları değerlendirememiş olmanın sebebi her hayat sahibi için değişik olabilir. Kaçırdığı fırsatı dile getiren kişinin anlatım yeteneğine göre haklılık payı az veya çok olabilir. Dinleyenin değerlendirmesi ve yorumlaması da kaçan fırsatın haklılığını artırabilir.

BİRAZ DA BANA VERİR MİSİNİZ?

Yalnız bizim anlatmaya çalıştığımız konu, kaçan fırsatın haklılık veya haksızlık yönü değil, kaçırmış olmamızın nedenleridir. Yani “Biz önümüze konan fırsatı neden kaçırdık” konusudur.

Mesela, zeytin toplayan bir kardeşimiz diyor ki, ihtiyar bir teyze yanımızdan geçerken “Kolay gelsin, bereketli olsun, bir iki kilo da bana verir misin?” dedi. Ben de “Teyze zaten zeytin az” dedim, kadıncağız uzaklaştı, gitti. Ne zaman o dakikaları hatırlasam kendimi boğasım geliyor.”

Örneğimizde, fırsat ayağımıza gelmiştir. Ama biz bu fırsatı iyi değerlendirememişizdir. Şimdi bu teyzeye iki kilo zeytini hediye etmemek bir fırsatı kaçırmaktır. Sebebi ise “Şayet ben bu teyzeye sadece Allah’ın sevgisini kazanmak için iki kilo zeytin verseydim, öldükten sonra  Allah bana ahirette, en az yirmi kilo vermiş gibi karşılık verecekti” şeklinde ki inancımdır.,

Şu şekilde düşünen kimse de kendi açısından haklıdır, “Neden ücretini almadan, bedava olarak vereceğim? Ben deli miyim? Ben çalışacağım, o yiyecek, yok öyle şey!”

Netice olarak demek istiyoruz ki, kaçırılan fırsatların kaçırılmasında inançlarımızın etkisi oldukça büyüktür. Belki en önemlisidir. Hareketlerimizdeki titizliğimiz veya umursamaz oluşumuz inancımızla yüz de yüz etkilidir.

Önümüze çıkan fırsatları değerlendirirken acele davranmamız da, yavaş hareket etmemizde yine inancımızla ilgilidir. Örneğin çıkacağımız yolculukta, uçağın hareket saatine olan inancımız havaalanına erken gitmemizde oldukça etkilidir. Uçak veya trenin bizi beklemeyeceğine inancımız tam olduğu için havaalanına hareket saatinden önce gideriz.

CEZA KESİNSE

Şayet vakit fazla varsa yavaş yavaş yürürüz, zamanımız az kalmışsa hızlı yürümeye gayret ederiz. Hiç unutmam. Çin’e ticari bir ziyaret için giden arkadaşımız anlatmıştı. “İnsanlar çok düşük ücretle,    mesela kırk dolara çalışıyorlar. Bu ücrete iş bulmakta oldukça zor. İşyerine üç dört saatlik yoldan geliyorlar. Bir sonraki gün işe geç kalırım korkusuyla, geceyi fabrikanın çatısında uygun bir yerde geçiriyorlar. Çünkü biliyorlar ki, geç kalırsa işten çıkarılacak ve tekrar alınmayacaktır” diyordu.

“Bizler, ilerleyen yıllarda veya yarın, yapamadığımız her dini görevimizin kaçan bir fırsat olduğunu hatırladıkça, pişmanlık çukuruna düşmek istemiyorsak inancımızı sorgulamalıyız” diye düşünüyorum. Hayırlı cumalar.