Torbalı’da son günlerde gördüğümüz manzara pek iç açıcı değil. Son yılların en hızlı sektörü olan inşaat sektörü durdu, duracak gibi. Banka kredileri yükseldi. İnsanların alım gücü azalmış durumda. Genel seçimlerden bir umut bekleniyordu, hala aynı hamam aynı tas. Tanıdığım birçok müteahhit elinde bulunan inşaatı bitirdiğinde çalışmalara uzun bir ara verecek. Yeni bir arazi alıp, inşaata başlamayacak. İş dünyasındaki durgunluk, borsadaki çalkantı ne yatırımcıya ne de vatandaşa umut veriyor. Seçimlerde gördük, artık insanların siyasete eski gibi ilgisi yok. Partili kişiler bile seçim çalışmalarına çok fazla katılmaz oldu. Tepeköy çarşı merkezi, sanayi ve fabrikalarda da durum çok farklı değil. Uzun zamandan beri piyasalarda bir durgunluk var. Eğer ki bu durgunluğa bir can suyu verilmez ise birçok çiçek kuruyacak. Son günlerdeki hareketin alım satımın bir tek sebebi var İZBAN. Kimse kimseyi kandırmaya çalışmasın adı konmamış bir kriz var. Bu sıkıntı nereye kadar devam eder bilmiyorum. Ama bu durgunluğa dayanamayacak çok sayıda esnaf ve işadamı var.

SURİYELİLER İLE YAKIN AKRABA OLACAĞIZ BİLGİNİZ OLSUN

Ölmeden mezara girmeyi Kemal Sunal ve Şener Şen’in filmlerinde gördük. Ne çok gülerdik bu ikiliye. Şener Şen gibi bir sanatçı daha gelirmi yeryüzüne. Varken kıymetini bilmiyor insanoğlu Şener Şen’in hala bir belgeseli yok. Her neyse konunun çok dışına çıkmaya gerek yok. Geçtiğimiz günlerde gözlerimle ölmeden musalla taşında yatan birini gördüm. Suriyelilerin ilçemizdeki yoğunluğu tartışılır hale geldi. Atatürk Mahallesi çok büyümüş, çok gelişmiş. Torbalı çarşı merkezinde ne varsa (resmi kurumlar hariç) hepsi mahallede mevcut. Turkcell, Vodafone, Bim, A 101gibi marketler var. Sadece Migros ve Kipa’yı göremedim. Kiralık ev bulmak artık imkansız hale gelmiş. Mahalleli keçi ve koyunlarını satıp damları Suriyelilere vermiş. Çatı katında iki göz oda yapıp, kiraya veren ev sahipleri var. Konteynır getirip koysa biri çok iyi paraya kiraya verir. Kör noktalarda kiralanmayan dükkânlarda kalanlar kelle başı aylık kira ödüyor. Çok zaman önceydi Atatürk Mahalle Muhtarı Remzi Avcı ile sohbet ederken konu açıldı, Aziz Davut Camisinde musalla taşında yatan Suriyelileri gördük. İyi niyeti suiistimal edilen Mahalle sakinleri artık eskisi gibi davranmıyor. Atatürk Mahallesi’nde 40 yıldır oturan kişiler yavaş yavaş Ertuğrul ve Alpkent’e taşınmaya başlamış. Kimlik sahibi olmaya başladılar.Kendilerine özel plaka da verilmeye başladı.Yarın Suriye düzelse bile gideceklerini hiç zannetmiyorum.

SANAYİDE DEĞİŞİM VAR

Sanayi esnafını gezip sorunlarını bir gün içerisinde sorunlarını tespit ederiz diye düşünler, büyükbir yanılgı yaşarlar. Sanayi almış başını yürümüş.Ne başı ne de sonu belli. Çevresini gezeyim desen gün içerisinde dolaşmak neredeyse imkânsız. Eski zamanlarda Torbalılı vatandaşların bir kısmı, ‘Esnaflığı ve işçiliği iyi’ diyerek Tire sanayisini ve esnafını tercih ederlerdi. Bugün geldiğimiz noktada Torbalı Sanayi Sitesi’nde ülkenin neredeyse dört bir yanına iş yapan esnafımız var. Türkiye’nin dört bir yanına iş yaptığımız gibi, aynı şekilde farklı bölgelerden Torbalı sanayisine gelip dükkân açan esnaflar var. 1990 yıllarda 3 farklı yerde hizmet veren dağınık sanayi sitesi birkaç esnafın önderliğinde şimdi bulunduğu bölgede kuruldu. Neredeyse 20 yıl altyapı ve asfalt sorunu çekti. Altyapı sorunu halen devam etmekte.Asfalt sorunuBaşkan Adnan Görmez tarafından büyük ölçüde çözüldü. 1990’lı yıllarda 50 esnaf var ise bugün neredeyse 1000 civarındadır. Torbalılı vatandaşlar eskiden olduğu gibi sanayiyi ve esnafını eleştirmiyor dersek yeri var. Demek ki Torbalı sadece nüfus anlamında büyümemiş, ekonomi, ağır sanayi iş hacmiyle birlikte sanayi sitesi de büyümüş ve gelişmiştir. Bugün olmasa da yeri ve konumu önümüzdeki yıllarda büyük eleştiriler alacak. Şehrin içinde kalacaktır; kaldı da. Neticede ilçemizin kalkınmasında emeği olan ufak esnaf olsa bile ziyaret edip bir çayını içmek, iki hasbihal etmek boynumuzun borcu.

İŞ YAPTIĞINI ZANNEDENLER VAR

Bir akıl hastanesinde bir deli, öteki deliye:

– Ben bir roman yazdım, al oku; bakalım beğenecek misin, demiş.

Ve kendisine kalınca bir kitap vermiş.

Öteki deli, bir hafta boyunca okumuş romanı. Sonunda arkadaşı deliye:

– Romanın çok ilginç, demiş; yalnız biraz kalabalık, çok isim var içinde.

Kitabı veren deli:

– Al, demiş, ikinci cildini de oku.

Ve kalınca bir kitap daha vermiş.

Yine aradan bir zaman geçmiş. Romanın ikinci cildini de alan deli:

– Bunu da okudum, demiş; gerçekten çok ilginç ama bu da çok kalabalık; çok isim var içinde…

O sırada akıl hastanesinin doktoru gelmiş üstlerine:

– Verin bakayım, demiş, o telefon rehberlerini. Ne zaman aldınız bunları; ben de kaç gündür onları arıyordum. Demiş.

İşte sevgili Torbalı halkı, telefon rehberini roman zanneden deli gibi, kendi üzerine düşeni yeterince yerine getirdiğini zanneden, siyaseti iyi yaptığını zanneden kişiler var. Deli, kitap okudum zannediyor.Birileri ise iş yaptım, yapıyorum zannediyor.