DEGERLI okurlarim, egitime bundan böyle daha çok yer verecegimi belirtmistim. Çünkü sorun çok. Bence en büyük sorunlarin basinda ögren-cilerde cep telefonu kullanilmasinin yayginlas-masi geliyor. Ögrenciler, artik kalem, defter tasir gibi cep telefonu tasiyor yanlarinda. Sadece ya-ninda tasisalar yine iyi. Adeta telefonla bütün-lesiyor ögrenciler. Bu duruma acil bir çözüm bulunmali.
Önceki gün, büroya gelirken yolda iki ögrenci ile karsilastim. Birisi Endüstri Meslek Lisesi’nde, digeri de Imam Hatip Lisesi’nde egitim görüyor. ‘Nasil gençler okulda durumlar?’ diye sordum. ‘Hüseyin Bey, sizin de geçen gün belirttiginiz gibi, okullarda ögrenciler arasinda cep telefonu hastaligi var. Ögrenciler derste sevgililerine mesaj çekiyor. Sadece bizde degil. Tüm okul-larda böyle’ dedi. Inanin kahroluyorum. Derste mesaj çekmek ne demek? Ögrencilerin derste cep telefonu ile girmesine neden izin veriliyor?
Bu yaziyi kaleme aldigim sirada gazetemizin bü-rusuna Demir Çetinel geldi. ‘Sizin ögrenciliginiz zamaninda ögrencilik bu kadar rahat miydi?’ diye sordum. ‘Biz, derste arkamizi dönüp arkadaslari-mizla bile konusmazdik’ dedi.
Ögrencilerin okula cep telefonu getirmesi, derste bütün ilgisini cep telefonuna vermesi kötü bir sey. Bunda hepimiz hemfikiriz. Peki, tek suç, dersi ciddiye almayan ögrencide mi? Hayir, degil. Ar-tik okul idaresi ve ögretmenler de eskisi kadar disiplinli degil. Bazi konularda ögrencilere ke-sinlikle hosgörü gösterilmemesi gerekiyor. Ço-cuklar utanmasa, ögretmenine ‘Kanka’ diye hitap edecek. Aradaki mesafenin bu dereceye inmemesi gerekir.
Aileler de suçlu. Eskiden çocuklar okula ‘Eti se-nin kemigi benim’ diye kayit ettirilirdi. Ama simdi, her aksam çocuk sorguya çekiliyor. ‘Sana ters bir sey söyleyen ögretmenin varsa hemen bana söyle. Yüksek yerlerde tanidiklarim var. Bükeriz kulagini…’ Bunu duyan çocugun okula cep telefonu ile gitmesi en masum durum… Aileler çocuklarini ögretmenlerinin kutsal bir meslek icra ettigi, geleceginin sekillenmesine büyük pay sahibi olduklari, okulun ne kadar önemli oldugu konusunda bilinçlendirmeli. Ço-cugu, ögretmenine karsi cesaretlendirmemeli. Konusamayan, cesaretsiz bir çocuk olsun, demi-yorum. Özgüvenini, cesaretini derste söz hakki almak, bildigi soruya cevap vermek için kullan-sin; ögretmenine saygisizlik etmek için degil..
Velhasili, okullardaki cep telefonu furyasi hosuma gitmiyor…

AH SABIT, VAH SABIT…

MADDI kriz içerisin-de ki Torbalispor’un Baskani Sabit Gül-dogan isyan ediyor. Hamit Karasu haciz koydurmus, takim destek göremiyormus, durum kötüymüs, borç çokmus.. Mus, mis, müs… Sabit, seni sevdigimi bilirsin. Dikkatini çekmek istedigim bir nokta var. Farkinda misin artik ekstra bir durum olma-dikça, Torbalispor hakkinda yazi yazmiyorum. Çünkü bu takimi öyle durumlarin içerisine sok-tular ki artik maça gitmek bile istemiyorum. Son gittigim maçlarin birinde, kulüp baskani sifati ta-siyan adam, taraftara bagirip çagiriyordu. Gerisini siz düsünün artik. Senin iyi niyetli oldugundan süphem yok. Destek verilmiyor diye kizma, ‘Ne-den destek veren yok’ diye sor. Çünkü Torba-lispor, çoluk çocugun elinde oyuncak oldu. Biz, ‘Yapmayin, etmeyin’ dedikçe bize kizanlar, sim-di ‘Ah vah’ ediyor. Torbalispor’un kamuoyundaki imajina zarar verenleri hiç kimse affetmeyecek.
Sabit Güldogan ve arkadaslarina önce sabir sonra basari diliyorum. Umarim Torbalispor’u bu darbo-gazindan çikarmayi basarabilirler.

BRAVO ÇOCUKLAR!

TORBALISPOR, üst üste alinan yenilgilerle ve maddi kriz ile çalkalanirken, Çaybasispor’da bahar havasi esiyor. Takim üçte üç yaparak ta-raftarlarini sevindirdi. Galibiyetler, beni de çok mutlu ediyor. Ama beni en çok mutlu eden de Torbalili gençlerin basarisi. Çaybasispor’da forma giyen Kral Fahri, Sercan, Seçkin ve Halil Tor-bali’nin evlatlari.. Bravo size çocuklar… Basarilarinizin devamini diliyorum…