VATANDAŞIN derdini dinlemeden gazetecilik yapılmaz. Önceki gün Subaşı’daydım. Subaşı çok şükür bıraktığım gibi, yoksa sorunları ve meseleleri çözmek için 3-5 ay antrenman yapacaktık. Subaşı’da en önemli gelişme katı atık fabrikasının vatandaşa sunduğu eziyet. Çok yakında muhtar, siyasetçi, bürokrat desteği ile imza kampanyası başlayabilir. Vatandaş kapatılan belediye binasında bir görevli istiyor, en azından emlak vergisini yatırmak ve bilgi almak için Torbalı’ya gelmek istemiyor. Esnaf hizmet değil de zabıta çok geliyor diye dert yanıyor. Osman Dirik Parkının eskisi gibi halka açılmasını veya vatandaşa kiraya verilmesini talep ediyor. Eski Muhtar Ceyhan Çelebi, “şu an kafam çok rahat” diyor. Çiftçi Erdoğan İnceoğlu, “Şükür sonunda üreticinin çıkarlarını düşünen bir domates fabrikası geldi, bu fabrika çiftçi için veli nimet” dedi. Yeni açılan salça fabrikasını kastediyor. Yolun yoğun olması ve iki yönlü park edilen araçlar yüzünden ise, “Her an kötü bir haber için gelebilirsin” dediler. Tuğrul Duran, “Hasan Akbıyık da Faruk Akpınar gibi Subaşılı” diyerek CHP eski İlçe Başkanı Faruk Akpınar’ı eleştirenlere net bir cevap verdi. İşin doğrusu bence, Tuğrul Duran vurdu gol oldu. İsmini vermekten kaçınan bir vatandaş ise, “Eskiden başlık atıyordun, Subaşı’nın yazın tozu kışın çamuru meşhur, diye. Demek ki söz uçar yazı kalır, vatandaş unutmuyor.

ÇİFTÇİ TAM RAHATA ERECEK RAMPADA MAZOTU BİTTİ

SUBAŞI’da gezerken değerli insan Latif Canlı ile de karşılaştık. Kendisi şu sıralar Meta Gıda’nın alım satım müdürü olarak işe başlamış hayırlı olsun. “Çiftçinin derdi var mı, yok mu?” Diye kahvede oturana sorulmaz ovada çalışan çiftçi bilir en iyisini, kahvedeki değil dedim ve ovaya indim. Çiftçi salça fabrikasına domates döküyordu, “Selamünaleyküm” dedim yanaştım. Hasat alan çiftçi neşeli olurdu ancak traktör kasasında ki hasat mazot bitmesinden dolayı rampada mahsur kalmıştı. Mazotu gelen çiftçiye moral olmak amacıyla mazotunu ben kattım deposuna. “İşte çiftçiliğin özeti” dedim. Kıt kanaat ekiyorsun, borcun altına giriyorsun domatesi dökecek paranı alacaksın ama tam orada tıkanıyor bir adım daha atamıyor, tüccarın vicdanı ile başbaşa kalıyorsun. Hüzünlenmedim diyemem ama çiftçi dostu bir tüccar ile tanışmaktan dolayı ne kadar mutlu olduğumu ise tarif edemem. Çiftinin malını alan bir tüccar komisyon ücretini ise çiftçiye ödüyor. Böyle düşünen fabrikalar olursa çiftçiye güneş yeniden doğuyor demektir. Torbalı’ya geri dönerken siyasi kulislerimin sonucunda vatandaşın çoğunluğunun Torbalı Belediye Başkanı Adnan Yaşar Görmez’den memnun olduğunu ve geç de olsa hizmet alacaklarına inançların tam olduğu kanaatine vardım.

RUHİ DÖNERSE BİZİM BAŞKAN NE OLACAK?

KENT Konseyi kurulurken büyük sıkıntılar oldu. Kavgalar, gürültüler, istifalar, atışmalar aldı başını gitti. Dünyada tanıdığım en iyi insanlardan olan Cafer Tosun, Kent Konseyi Başkanı oldu. Hasan Kudayyılmaz, “Başkanın tayini çıkarsa ne olacak” diyordu, dediği de çıktı. Ruhi Gündoğdu mahkeme kararı ile geri dönüyor, böylece Cafer Tosun da gidecek. Koskoca Torbalı başkansız kalacak. Hey yarabbi, işe bak. Torbalılı olmayan, ilçeden habersiz garip bir adamı kentin akil adamı haline getirirseniz olacağı budur işte. Kaymakam bey toplantılarda yıprandı, tartışmalara canı sıkıldı ama yapacak bir şey yok. Ama ben burada Cafer Beye sormak istiyorum: Bu göreve nasıl talip oldunuz? Hiç düşünmediniz mi, bu kentte bir sürü insan var. Bu doku aşı kabul edecek mi?

Ben son kent konseyi toplantısında kendisine sordum: “Siz Torbalı’nın 20 yılını bilir misiniz,” dedim. “20 yıldır gidip geliyorum,” dedi. Nereye geldin müdürüm, bak gidiyorsun işte. Lütfen bu ilçenin insanın biraz saygılı olun. Hemen öne atlayıp öne çıkma sevdası pek hoş durmuyor. Bu memlekette 20 yıl mücadele edip bir makama gelemeyen insanlar varken siz şak diye kentin konsey başkanı oluyorsunuz. 6 ay önce geldiğiniz kentte konsey başkanı oluyorsanız, memleketinizde herhâlde vali olursunuz. Allah yolunuz açık etsin. Ama şunu da söyleyeyim, Milli Eğitim Müdürü olarak atom karınca misali çok çalıştınız. Allah var, hakkınızı yemeyelim.

Not: Sıradaki durağımız “ölüm yolu” yani Pamukyazı ve “makûs talihi bir türlü değişmeyen” Çaybaşı.