YANLIS okumadiniz, sevgili okurlarim. 12 yildir gazetecilik yapan ve ülkenin en iyi yerel gazetelerinden birinde basyazarlik yapan bir insanin teflonlarinin dinlenmesi gayet dogal bir durum. Bu durumdan gocundugum veya rahatsiz oldugum yok. Demirden korksam trene binmem. Hiç kimse ile göbek bagim veya dirsek temasim olmadigi için telefon konusmalarimizin dinlemesi de beni rahatsiz etmiyor. Seffafim ben.. Peki neden bunu desifre etme ihtiyaci duyu-yorum?
Çünkü bos vakti çok olan bazi kisiler gece-gündüz demeden beni arayip, deyim yerinde ise ‘lay lay lom’ muhabbeti yapmak istiyor.. ‘Falanca kim, filanca ne dedi, su durumun asli ne?’ gibi tamamen dedikoduya dayali muhabbet-ler.. Vatandas, kendi derdi için beni günün her saati arayabilir. Ama hiç kimse kusura bakmasin. Ben, dedikodulara cevap yetistirmekle ugra-samam… Benim vaktim çok kiymetli… Küçük dedikodularla ugrasamam. Bu islerle ugrasan hayatini dedikodu ile çeviren bir sürü insan var zaten…
Ben mümkünse aralarina girmeyeyim.. Ben, vatandasin derdi ile dertlenen bir insanim.

ZILLER KIMIN IÇIN ÇALIYOR?

DEGERLI okurlarim, geçtigimiz yil sik dile getirdigim bir sorunun bu yil da devam ettigini gözlemlemekteyim. Kiz Meslek Lisesi’nin ya-kininda oturdugum için, teneffüs zilinin hafta sonu ve aksamlari açik birakilmasinin tüm ma-halleyi nasil isyan ettirdigini geçtigimiz yil çok yazdim. Çok sükür o okulda sorun halledildi. Ama egitim yilinin baslamasi ile baska okullarda da ayni sikintinin yasandigina dair sikâyetler al-maya basladim.
Buradan konuyla ilgili yetkililere sesleniyorum.
Bütün hafta yogun tempoda çalisan insanlar pa-zar sabahi, okul ögrencisi gibi, zil sesi ile uyan-mak zorunda degil. Bu ilçede dügün salonunun ve okullarin yaninda ikamet etmek bir eziyet za-ten..
Yahu bu nasil bir teknolojidir? O zilin sesi hafta sonu kapanmiyor mu? Lütfen biraz baskasinin yasam alanina saygimiz olsun.
Atla deve degil ya… Mübaregin bir fisi veya dügmesi vardir herhalde. Cuma aksami okulun kapisini kapatirken, çekersin fisi, kesersin sesi… Bu kadar basit…

LISELI TELEFONU NE YAPAR?

SEVGILI okurlarim, hepimizin çocuklari var… Lütfen dikkatli olalim..Okullar açildigindan bu yana sokaklarda sahit oldugum bir durum beni çok rahatsiz ediyor. Kiz veya erkek fark etmiyor. Lise ve hatta ortaokul ögrencilerinin tamaminda cep telefonu var. Okullarda cep telefonu serbest oldu da benim mi haberim yok bilmiyorum ama çok düsündürücü bir durum. Son yillarda GSM operatörleri arasinda rekabetin artmasi ile mesaj-lasma hizmetleri ücretsiz denecek kadar ucuzla-digi için gençler, konusmayi unuttu. Hatta Türk-çe’yi unuttular. “Slm, öptm, ksr bkmn, pls veya ltf, ok grsrz kib, nlsn sndn” gibi kelimelerle anlasiyorlar.. Inanin düsündükçe sinirlerim bo-zuluyor. Elinden telefon düsmeyen gençligi, biz, kütüphaneye nasil sokacagiz? Mesajlasirken bir kelimeyi düzgün yazmaya aciz bir çocuga, gece yatarken kitap okutabilir misiniz? Hayati mesaj-lasma ile geçen bir çocuk nasil ders çalisiyor?
Eger ben yanlis düsünüyorsam lütfen beni uya-rin. Ama inanin durum hiç iyi degil…
Çocuklarinizi takip edin. Hal ve hareketlerini izleyin. Ders çalismak için odaya kapandiginda ne yaptigina bakin… Telefonu ne için kullaniyor, ne siklikla kullaniyor dikkat edin… Unutmayin, çocuklar ve gençler bir hamurdur. Nasil sekillen-mesine izin verirseniz öyle büyür ve yetisir…