1960’LARDAN günümüze 40 yili askin bir zaman dilimini devrimci mücadele ile geçirmis bir insanin kitabi. 68 kusaginin yasami yansiyor söylesi tadinda akan bir irmak, bizim kusagin ve agabeylerimizin, ablalarimizin yasamidir akan…. Siyah beyaz fotograflar gibi geçmis gözümün önünden geçti. Fikir kulüpleri federasyonundan Dev Genç yürütmesine, THKPC’den Devrimci Yol’a… Bitmeyen bir devrimci yolculuk. Oguzhan Müftüoglu ile söylesiyi Adnan Bostancioglu gerçeklestirmis. “Yasadiklarim, tanik olduklarim, birinci dereceden sorumlu oldugum olaylar sadece bana ait seyler degil.. Bu dönem hem ülke açisindan hem de devrimci mücadele açisindan önemli bir dönem..” diyor Müftüoglu..
Konuya Melih Pekdemir’in bir anisiyla girmek isterim. “Ortadogu Teknik Universitesinde gençlik mücadelesi yaparken 1975’te Taner Akçam ile birlikte Lenin ve Mahir Çayan’in düsünceleri dogrultusunda bir brosür hazirladik 25 bin adet bastirilip tüm Türkiye’ye dagitilacak. O zamanlar cezaevinden yeni tahliye olmus THKPC sanigi Oguzhan Müftüoglu’na da bu brosürü ilettik. Müftüoglu brosürü okuduktan sonra bazi konulari elestirdi. Brosürü kaleme alan iki genç ikna olduk fakat sunu da sormadan edemedik: “Bu söylediklerinizi Lenin hangi kitapta yazmistir?” Müftüoglu, “Hiçbir yer de yazmamistir, çünkü bunlar benim görüslerimdir” diye cevaplar. Pekdemir söyle devam eder. Ulkemizde 200 bin dolayinda satan Devrimci Yol ve Devrimci Gençlik dergilerinin bu cümleden hareketle yayinlanmis oldugu söylenebilir. Biz yirmi, Müftüoglu otuzlu yaslardaydi. Yolculuk bugüne  dek sürer gider.. Devrimci taklitçi degil yaraticidir. Devrimcilik belli bir noktadan sonra, yaptigimiz alintilari aslinda kimsenin söylememis oldugunu aslinda bunlari kendimizin söylemekte oldugunu fark etmektir. Fikri sabitlik (Dogmatizm) yerine fikri takip ile geçmisi bugünü ve gelecegi birlikte yasayabilmektir, yasatabilmektir, iste bu yüzden Oguzhan Müftüoglu ile yapilan bu söylesi sadece ortak tarihimizin degil gelecegimizin de tarihidir. Oguzhan, Mahir Çayan’in yakin arkadaslarindandir. Deniz Gezmis’i tanir o kusagin çocugudur. Kizildere katliamini yasayan kusagin. Yillarca hapis yatmis, iskence tezgahlarindan geçmis bir devrimcidir. Kitapta tebessüm ettiren bölümlere de raslaniyor. Bir bölüm aktarayim: “Iskencehaneden çikarip tekrar emniyete getirdiler. Polisler yakalandigim zaman teslim aldiklari mi geri verirken “ Bak bakalim baska bir seyin var mi?” dediler. Esyalarima baktim o anda nereden aklima geldi bilmiyorum, ciddi bir sekilde. “Bir de 14’lü tabancam vardi!” dedim. Polisler saskin saskin yüzüme baktilar ama bir sey yapmadilar”
Müftüoglu Mamak cezaevine getirilisinden de söz eder. “Polisten Mamak cezaevine getirdiler. Savciya götürülmeden önce kimseyle görüsmeyeyim diye arada bir hücreye kapattilar. Mutfaga yemek almaya gelip giden, daha önce tutuklanmis Dev Gençliler benim de cezaevine getirildigimi ögrenmisler. Ust camdan beni görmek için ziplayip el salliyorlardi. Deniz de kapinin önüne geldi, gülerek selam verdi. “Geçmis olsun!” dedi. Deniz uzun boylu oldugu için ziplamadan içeriyi görebiliyordu.”
Yarin; Deniz, Yusuf ve Hüseyin’in idam edilislerinin 39. yili .Deniz, Yusuf ve Hüseyin ile birlikte tüm devrimciler için lokma döktürmeyi düsünüyorduk… Gazetelerden okuduk ki 30 Martta Kizildere’de katledilen Mahir Çayan ve arkadaslarina anma programi yapanlar için bir yil alti ay hapis cezasi isteniyormus… Vazgeçtik, yarin Deniz ve arkadaslarini anmak için düzenlenen bir toplantida olacagim. Belki de Oguzhan Abi  de yanimizda olur… Bitmeyen yolculugun Devrimci Yolculari ile birlikte oluruz, yolculuga devam ederiz. Ne diyor Müftüoglu: inançlarini yitirmemissen eger umut tükenmiyor.. Yas önemli degil.
Hosça kalin, dostça kalin