GENÇLIK; insan yasaminin ergenlik ve orta yas arasi dönemi olarak tanimlanir. Delikanlilik dö-nemi de denir halk arasinda. Temiz, saf, önyargi-siz, deli doludurlar. Onlari anlamak, dinlemek, sorunlarini çözmek, okutmak, demokratik üniver-sitelerde baskisiz okumalarini saglamak, is bul-mak, özgürlüklerini genisletmek, yasanasi bir ül-ke ve dünya kosullari saglamak yöneten büyükle-rin görevidir. Onlari anlamaya çalismaliyiz. Hz. Ali ne demis: “Gençligi anlamaz hale gelmisse-niz, dünyadaki isiniz bitmis demektir.”    Ne yapmak istedi bu delikanlilar? Artan üniversi-te harçlarini, parali egitimi kinamak ve 12 eylül hukukunun ürünü olan YÖK’ün kaldirilmasini is-tediler. Bunun için Dolmabahçe’de rektörler top-lantisinin yapildigi binanin önünde basin açikla-masi yapmak istediler. Ellerinde tas, sopa degil; dosyalar vardi. Demokratik haklarini kullanarak iktidari ve Tayyip Erdogan’i elestireceklerdi. An-kara’dan geliyorlardi. Polis tarafindan sehre bile sokulmadilar. Gözlerine bibergazi püskürtüldü, dayaktan yüzleri gözleri morardi, burunlari kiril-di. Bir kadin ögrencinin, “Durun vurmayin, ha-mileyim!” demesine ragmen coplarla karnina, tekmelerle beline vurup yerlerde sürüklemisler. Bebegini düsürmüs kadin. Böylesi siddet kullani-lir mi? Iktidarin icraatlarini ülkeyi hukuk devleti olmaktan çikarip polis devleti haline mi getiri-yor? Polisin ögrencilere yönelik siddeti, fotograf ve filmlerle kamuoyunun gözleri önündeyken Basbakan, orantisiz güç kullanan polisler hak-kinda sorusturma açacagina, ögrencileri suçladi. Anlasilan Basbakan’in elinde çekiç var, her karsi olani çivi olarak görüyor. Arinç dil ucuyla, “Polis orantisiz güç kullanmistir.” diyebildi.        Anayasamizin 34. maddesi: “Herkes önceden i-zin almadan, silahsiz ve saldirisiz toplanti ve gös-teri yürüyüsü düzenleme hakkina sahiptir.” de-mektir. Protesto anayasal bir haktir. Ben ögretme-nim… Çocuklarimi, delikanlilarimi suçlu gibi görmem ve görmedim. Bu gibi kosullarda güven-lik güçlerinin görevi, protesto haklarini kullanan-larin tarafsizca güvenligini saglamaktir. Çünkü; özgürlükler içinde dinleme ve konusmanin yanin-da protesto etmek, grev yapmak gibi haklar da vardir. Onlar bizim çocuklarimiz, delikanlilari-mizdir. Dertlerini, masum isteklerini baska nasil anlatacak bu delikanlilar?            Gençlik bir soru hareketidir. Yolu, yordami, yasa-mi, ideolojileri, devleti, kisacasi her seyi sorgular. Böyle ögrenir, bilinçlenir, bilir. Baskilayamaz en-gelleyemezsiniz. Dil, din, irk, etnik ayricalik bil-mez. Herkesi esit görür. Ögrenmek ister. Dogayi, insani, hayvani, yurdunu seven bu gençlerin gö-zünü budaktan sakinmayan bir yanlari vardir. Onlara göre herkes ayni haklara sahiptir. Sevgi, bilgi ve çalismanin ne vatani ne gümrük duvarlari ne de üniformasi vardir. Onlar bu duvarlari tani-maz. Gençlik böyle bir sey iste.  Adi üstünde: “Delikanlilar.” Ulkemde yeniden geçildi kadin erkek delikanlilarin üzerinden. Biz de böyle bü-yüdük. Bizim kusaklar da geçmiste gereginden fazla baski ve zulüm görmedi mi? Diger ülkeler-de 68 kusaginin gençlik liderleri simdi milletve-killigi, bakanlik yapiyor. Ulkelerini yönetiyorlar, biz ne yaptik? Mahir Çayan ve arkadaslarini Ki-zildere’de katlettik. Deniz Gezmis ve arkadaslari-ni astik. Niçin? Sömürüsüz bir dünya, tam ba-gimsiz bir ülke istiyorlar diye. 12 Eylül fasizmi döneminde 50 gencimizi idam ettik, bir milyon-dan fazlasini fisledik, hapsettik. Universiteler bi-lim yuvasi olmaktan çikti. YÖK ile üniversitele-rimizi yok ettik. Bu durum, demokratik açilim, özgürlük deyip  de seksende idam edilen genç-lerin son mektuplarini aglayarak okuyan Basba-kan’in iktidarinda devam ediyor. Aradan 30 yil geçmis, “YÖK’e hayir! Parasiz egitim! Harçlar kaldirilsin!” diyen delikanlilarimizi saçindan tu-tup sokaklarda sürüyoruz, burunlarini kirip, göz-lerini morartiyoruz, gözlerine bibergazi sikiyo-ruz, postallarla yürüyoruz kadin-erkek delikanli-larin üzerinden. Basbakan, “Ben davet mi ettim?” diyor. Bu önyargili gençlerle konusmayacakmis. Meclis Baskani siyasal bilgiler fakültesi ögrenci-leri için, “Gelecegin kaymakamlari bunlar mi olcak?” diyerek gençleri küçümsüyor. Burhan Kuzu sözü toplu hakarete vardirip geçler için, “Bu kadar beyinsizi bir arada görmedim.”diyor. ‘Universiteler karisirsa devlet karisir’ travmasi yasayan bir AKP iktidariyla karsi karsiyayiz. Sanki kendileri baba degil, onlarin çocuklari yok, onlar hiç delikanli olmadilar.
Ayiptir, günahtir, yaziktir. Yarinlarimizi yikma-yin, yerlerde sürümeyin, dövmeyin, vurmayin, kiymayin çocuklarimiza. Çocuklari üniversitede olan milyonlarca aileyi tedirgin etmeyin. Harc, burs, yurt, yemek, yatak sorunlari var delikanli-larin. Elbette bir seyler söyleyeceklerdir. Siz yö-netenler, baba, abi, amca degil misiniz? Sanma-yin ki delikanlilari sindirebileceksiniz. Onlar, ‘delikanli’ adi üstünde. Ustelik kimseye zarar vermediler. Yumurta atmak zarar vermiyorsa bu bir protestodur. Protesto demokratik bir haktir. Iktidarlar gelir geçer. Polis iktidarin degil, dev-letin polisi oldugunu unutmamalidir. Polis devleti algisini olusturmayiniz. Hos, bas egmek de deli-kanliliga yakismaz. Delikanlilar akan deli çaylar gibidir. Önlerine set çekip durdurulamaz. Bilmem anlatabiliyor muyum? Onlar kendilerini ifade edecek, kendilerini dinleyecek büyükler ariyorlar, baska bir sey degil. Hosça kalin, dostça kalin..