SABAH yürüyüslerini severim. Firsat bul-dukça da yürürüm. Arife Günü’nün sabahi demiryolu kenarindan Torbali Mahallesi’ne dogru yürüyordum. Otlar, çiçekler sariya, bo-za dönmeye baslamis. Yollarda tek tük kuru-mus agaç yapraklari vardi. Dallari kesilmis ulu çinar agaçlarinin genç sivginlarindaki ye-sil yapraklar düsmemek için direniyorlar gibi geldi bana. Yol boyunca karadutlarin yap-raklari da öyle yesildiler. Diger dut agaçlari ve yasli çinar agaçlari sararmis yapraklarini çoktan topraga birakmaya baslamislardi. Yollar ve toprak islak, havada yogun bir sis vardi. Gece sulu kiragi yagmis. Saat 8.00 olmasina ragmen günes yüzünü göstereme-misti. Asirlik yasli çinar agaçlari altinda kuru yapraklar öbek öbek olmaya yüz tutmustu. Divan sairimiz Baki’nin dizeleri düstü usuma:
Baki çemende perisan imis varak
Benzer ki bir sikayeti var rüzgârdan
(Baki, çimene düsen perisan bir yaprak gibi olmus. Sanirim bu yasadigi dönemden sikayetçidir.)

Zaman degisti diyenlere katilmiyorum. Doga da degismedi. Degisen mevsimlerdir. Bitkiler ve diger canlilar yasamak için, var olmak için sekil degistiriyor, önlem aliyorlar. Mese pala-mutlari, dut agaçlari, çinarlar, çiçekler de öy-le degil mi? Direniyorlar yapraklarini dökmemek için.

Böcekler, çiçekler, otlar, baliklar, kuslar tüm canlilar yasama stresindeler yasamda kalmak için. Her kirlangiç büyüttügü yavrulariyla okyanuslari asip bir yil sonra yavrular tekrar ayni yuvaya dönmüyorlar mi?
***
Günlerdir bahari aratmayan bir hava var. Kasim ayinin son günlerini yasarken sokak-larda kisa kollu gömlekle dolasan insanlara rastliyoruz. Parklar, bahçeler, sahil kenarlari tiklim tiklim. Kisi olmayan güney kentlerimiz gibi bir yil yasiyoruz.
Torbali’ya da kis geç gelecek bu yil.
Dört mevsimi ayni yasanan mükemmel bir ülkenin insani olmak ne güzel!

Bayramin birinci günüydü. Siyasi partile-rimizin liderlerinin birlik ve beraberlik mesajlarinin ardindan canini kurtarmak için kaçan bir koçun, bir dananin pesinde infaz mangasi gibi kosusan insanlari izledik TV ekranlarinda.
Sonra da tatil beldelerinde denize giren insan-larin görüntülerini izledik.
Bayramda ülke sorunlarindan uzaklastik. Bü-tün sorunlar duruyor. Nato’nun kalkani ol-mak, Kürt sorunu, türban meselesi, geçim derdi üzerine bir yazi yazilabilirdi. Ama de-dim ya bahardan çaldigimiz kis günlerinde uzun bir tatilin ardindan bu tür bir yazi yaz-mak içimden gelmedi.
***
Insanlarin streslerini doga olaylarina yükle-meye çalisanlara kiziyorum.
Kendilerinin degisim yaratmaya çalistigini söylüyorlar; ama bu, degismeden olur mu? Senin hiç mi suçun yok insanoglu? “Bu düzen böyle mi gidecek? -Pireler filleri yutacak.” diyen Orhan Veli de bizim gibi bir insan degil mi?

Düzen ayni düzen, degistiremeyiz demeden önce dogayi örnek  almali insan.
Dünya sonsuz derslerle dolu.
Otlar gibi, böcekler gibi, baliklar, kuslar gibi bir sürü örnek var gözlemlenecek.
Kozasinin içinde yok oldugunu zannettigimiz ipek böcegi zamani gelince kelebek olarak çikip tekrar kozasini örmek için yasama dö-nüyorsa düsünmek, doganin diyalektigini okumak gerekir. Kasim aylarinda bahari kuranlarin olduguna inanasimiz gelmiyor, öyle degil mi? Gerçeklik bu. Kasim ayi böy-ledir. Doganin yüzü farklilasir, yoksullasir, yaslanir, kamburlasir, erkenden eskiyip buru-sur.
***
Doga; sabirli olmayi, bir çirpida tüm sorun-larin çözülemeyecegini ögretir bize. Bir da-kikayi, tek yapragi, tek dali, tek tohumu önemsetir insana.
Insanlar, bizler de böyle çalisarak yeniden üretiriz. Simdilerde bunu ülkemizde Islamcilar, dinciler yapiyor. Cemaatleri, tarikatlari, Fettullah’i, Cübbeli Ahmet Hocalari ve digerleriyle. Ben de devrimcilerin, sosyalistlerin, demokratlarin, sosyal demokratlarin bilimi ve bilinçlerini kullanacagi sonbaharlarin belki bir gün, baharin baslangici için tohumlarin topraga düsmesine vesile olur diye düsünenler-denim…
Rahmeti bol, afatsiz kis diliyorum.
Hosça kalin, dostça kalin.