ANADOLU insanin gerçegi, türkülerde tüter buram buram. Haci Bektas Veli, Yunus, Pir Sultan, Karacaoglan, Köroglu ile dizelerde yansir geçmisin güzellikleri, vurusmalari. Bas kaldirilan Asik Veysel’den Muharrem Ertas’a, Mahsuni’ye deyislerde, agitlarda, türkülerde, koçaklamalarda bu gerçeklik dillenir. Bizim halkimiz okumayi ögrenmeden türkü çigir-mayi ögrenir. Sairin dedigi gibi, “Ben halkim hey! -Felegin sillesini çok yemisim. -Kalem vermemisler elime -Diyecegimi türkülerde demisim.” dizeleri bizim geçmisimizin gerçe-gini anlatir.
Halk ozanlarimiz içerisinde Pir Sultan bir baskadir. Onun siirleri; Anadolu köylüsünün dili, fakir fukaranin özgürlük özlemi olmus-tur. Insanin insana kullugunun hiç bir türlü-süne boyun egmez. O bir baskaldiri sairidir, ozandir. Onu saraya ve saraylara karsi halkin savuncusu saymadan kisiligini ve siirlerini anlamak mümkün degildir. Pir Sultan da Seyh Bedrettin gibi yurduna, tasina topragina ezi-len halkina ölesiye baglidir. Her türlü baskiya ve zulme karsi oldugu siirlerinin dilinde yan-sir. Bugüne kadar hemen her toplantida ondan bir siir, bir türkü dinlenmesinin nedeni de bu-dur. “Pir Sultan ölür dirilir.” denilmesi bu anlami da içerir.
Pir Sultan halkin, kendisinden kopmus saraya ya da yönetime karsi bir direnisidir. Bu se-bepten idam edilmistir. Oysa affedilemez su-çu isleyen Pir Sultan degil; sarayin kendisi degil midir? Halka ihanet etmis bir padisah, padisaha ihanet etmis bir sairden daha az mi suçludur.
Bizim halkimiz topraktan ögrenip kitapsiz bilenlerden olusur. Fakat bizim halk türküle-rimizi bilgisizlerin söyledigi zannedilmesin. Bilgisizlerin önünde güzel sözler  söyleyen, güzel özdeyisler, yaldizli cümleler sayip dö-kenler bilmelidirler ki, o özdeyislerin emret-tiklerinin yapilmasi gerektigini bu halk, varoldugu günden bu yana bilir… Çünkü, hakli söyleyen halki söyler.
***
Pir Sultan’in türkülerini söylemek farkli bir sey. Bir güzelligi, kavgayi, inanci paylasmak gibi inanci insana, insanliga olanlarin birlik-teligi gibi… “Çok keramet var insanda” di-ye ezgiledigimizde kendimizi insanligin bir parçasi gibi duyariz. Bu duygu bizi yüceltir, güven verir, varsilastirir. Her aciya, haksiz-liga, yikima karsi koyacak güçte birer can ol-mamizi saglar. Bu türküleri hepimiz biliriz. Ama biri çikipta bize, Pir Sultan’in bir türkü-sünü yeniden söyledi mi ilk kez duyuyormu-suz gibi çosar, birlikte söylemeye can atar ve ancak birlikte söyledikten sonra rahatlariz. Bize: “Gelin canlar bir olalim.” der, yüzyillar ötesinde.
***
Bize Pir Sultan’i söyleyenlerin basinda elbet-teki rahmetli Ruhi Su gelir. “Uyur idik uyar-dilar” benligimizi rahatlatir. “Tevekkeltü taalallah” diye bagirdigimizda da basimizi bir kadercilige dayayan degilizdir. Insan olma ve insanin bütün çilesini çekmeye hazir ve gö-nüllü olma duygusuna erismisizdir. Davami-zin divana kalmasina raziyizdir; fakat can-larin bir olmasini da amaçlariz.
***
Amacim Pir Sultan’i anlatmak degil. Muradi-miz pazar aksami bize sunulan Pir Sultan ve diger halk ozanlarimizin dizelerinden olusan güzel geceyi anlatmaktir. O gece Erdal Erzin-cali’yi dinledim kapali pazar yerinde. Alev-i Bektasi Dernegi’mizin konugu olarak gelmis ilçemize. Pir Sultan, Erzincanli’nin sazi ve sesinde dile geldi. Güzellik, baskaldiridan çok insan olmanin, bir olmanin, birlikte ol-manin güzelligini anlatan dizeleriyle… Insani-mizin yasami yansiyordu deyis ve türküler-de… Kadinlar, kizlar, karayagiz delikanlilar kasketli yaslilar nasil da katiliyorlar türkülere…
Erdal Erzincanli’yi daha önce bir TV progra-minda izlemistim. Arif Sag’dan sonra saziyla böylesine bütünleseni izlemek, dinlemek gü-zeldi. Sazda bir virtiyöz gibi geldi bana, bir senfoni içinde halk müzigimizin tüm tinilarini yansitiyordu kulaklarimiza. Severek dinle-dim. “Seversen Ali’yi degme yarama” dizele-rinin böylesine özgün ve güzel yorumunu ilk kez duyuyor gibiydim. Cem Evi yapimi için düzenlenmis bir geceydi. Böyle bir geceyi bize yasatmak için katki sunan tüm dostlara tesekkürler…
Ulkemizin büyük bir bölümünde bulundum. Camilerimizin yaninda Kilise, Havra ve Sina-goklari dolastim. Çok sevdigim bir arkada-simla Haci Bektas’a, Elmali’daki Abdal Musa Türbesi ve Mevlana türbesini de gördüm. Her dinden, mezhepten, ulustan insanlardan dost-lar edinmeyi çok istemisimdir. Farkliliklari-mizin zenginligimiz oldugunu düsünenler-denim. Her dilde türküler söyleyen, her din ve inançtan insanlarin olusturacagi bir orkest-rada insanlik türküleri söylemek istiyorum. Halkimi ve insanligi severek.. Hosça kalin.