NE kadar sessiz, çaresiz ve korkak bir toplum olduk. Seçtigimiz vekiller tutuklu… Nobel Edebiyat Ödülü kazanmis yazarimiz yurt disinda yasiyor… Dünyaca ünlü bestecimiz Fazil Say için bir buçuk yil hapis cezasi isteniyor… Heykellere ucube denilip yikilirken sanatçilar asagilaniyor… Gazetecilerden terörist yaratiliyor. Yüzün üzerinde gazeteci, bine yakin ögrenci tutuklu. Düsünce ve yazma özgürlügüne göz dagi veriliyor… 4+4+4’lük egitim sistemiyle Imam Hatip Liselerinin önü açildi… Gelecegimiz karanlik… Laik, demokratik, bilimsel egitim geride kaldi. Gençlige Hitabe unutturulmaya çalisiliyor

Egitim gibi saglik da laçkalasti. Özel okullar, özel hastaneler mantar gibi bitiyor her yerde. En demokratik talep olan “Parasiz Egitim Istiyoruz!” pankarti açan ögrenciler cezaevinde. Ögretmenler tedirgin. KESK’e bagli olanlar; “Gerici fasist egitim istemiyoruz!” diyorlar. AKP ikliminde çogalan Fethullah Gülen Cemaatine yakin görüsteki ögretmenler de “Aktif Egitimciler Sendikasi”ni kurmuslar. Atatürk’ün laik cumhuriyetinde bilimsel egitim nasil olacak?

Pankart açan üniversite ögrencileri terörist muamelesi görürken cebinde yumurta bulunanlar gizli örgüt üyesi kabul ediliyor. Ulkemiz çocuk isçi cenneti 517 yas arasi bes çocuktan biri çalisiyormus… Is kazalarinda dünya birincisi olmamiz an meselesi… Köylerini, dogayi korumak isteyen; “çevre yasam hakkidir” diyerek derelerin kardesligini savunan HES’lere bilinçle karsi çikan köylülerimiz, genç kizlarimiz, delikanlilar yargilaniyor. TV dizilerine dahi müdahale edilir oldu, tiyatrolarimizda mescitler açilirken mahalle baskisi artarak sürdürülüyor. Bazi yerlesimlerde takkeli sakalli, çarsafli gericilerin sortlu, esofmanli kadinlarimizi toplu tasima araçlarina bindirmediklerini gazetelerde okuyunca; “kimse yok mu?” diye sordum kendime? Eski Genelkurmay Baskani görevini yaparken terör örgütü kurmakla suçlaniyor. Emekli ve muvazzaf komutanlar, bir ordu idare edebilecek oranda tutuklu.

AKP iktidari muhalefet istemiyor. Muhalefet belediyelerin çogu davaliyken Van Belediye Baskani tutuklaniyor. Iktidarin kadina bakisini, laiklik ve demokrasi anlayisini ortaya çikaran anlayisini kürtaj ve sezaryen konularinda gördük. Siyasal Islamin kadina bakisini hak be özgürlükler üzerinden degil yasaklar üzerinden tanimlayan anlayisina sahit olduk… Ardindan Diyanet Isleri Baskanligi’nin konuyla ilgili fetva vermesi bir tesadüf degildir. Din islerini birakip devlet isleriyle ilgilenmesi laiklik ilkesiyle ne kadar bagdasir? Türkiye bir Islam cumhuriyeti degildir… AKP Baskan vekili Bekir Bozdag “Diyanet isleri Baskanligi laik olmaz” diyor. Biz de aksini söyleyemiyoruz! Aksine; “laik olmayan bir din kurumunun laik bir ülkede; bütçesi kadrosu, protokoldeki yeriyle, bu kadar devlet korumasi altinda kadrolasmasi nasil oluyor?” diye bagiriyoruz. Dinleyenler sagir.

Komsularimizin tümüne yakiniyla küskünüz. Suriye’yle sorun yaratiyoruz. Ustelik ortak, bakanlar kurulu toplantilari yaptigimiz bir komsu ülkeydi. Suriye ne oldu da düsman olduk? Kürt sorunu duruyor. Adini bile koyamadik. Ulkenin en kapsamli ve ciddi yakiciligiyla çözüm bekleyen sorunu. Bölgeden kabullenmeliyiz, unutmamaliyiz. Sorunun; ekonomik, siyasi, sosyal, güvenlik, toplumun tüm kesimlerinin iyi niyetle katki sunacagi bir tartisma ve uzlasi ile sonlandirilacagini hepimiz biliyoruz. Bölgenin ekonomik kalkinmasi, siyasal, toplumsal ve kültürel talepleri dogru bir zeminde ele alinmadikça dogru çözümler üretilemez… Yurtta baris olmadan dünyada barisa ulasmak mümkün degildir. On yillik AKP iktidarinin izledigi siyaset çözümsüzlügü be umutsuzlugu arttiriliyor. Mutsuz insanlar ülkesi olduk.
***
Her seyden anlayan her seyi bilen bir basbakanimiz var ama; esnaf, memur, emekli, isçi, is veren çiftçi, kadin, erkek, genç, çocuk toplumun her kesimi mutsuz. Etrafiniza bir bakin; sabahleyin yolda karsilastiginizda güler yüzle, sicacik; “merhaba” diyen kimseye rastliyorsaniz umut var demektir. Güler yüzlü, gülen insanlara hasretiz. Toplum suskun, kabullenmis bir sessizlik ve çaresizlik içinde… Bir kissayla sonlandiralim bugünü: “Bir gün psikiyatristin muayenehanesine üzgün vaziyette birisi gelmis ve baslamis konusmaya:  Benim borcum yok ekonomik durumum iyi. Sagligimda yerinde. Ancak bir sorunum var.
Nedir o?
Neselenemiyorum. Sürekli moralim bozuk. Söyle gülmek, bazen kahkaha atmak, eglenmek istiyorum. Bunun için de size geldim.
Psikiyatrist :  Arkadas isin dogrusu bu olay benim uzmanlik alanima girmiyor. Sana ancak bir önerim olur. Su karsiya on gün önce bir sirk geldi. Bir de palyaço var. Çok güzeldi, özellikle de o palyaço harikaydi. Gülmekten yerlere yattim, o kadar çok eglendim ki… Sana o sirke gitmeni özellikle o palyaçoyu seyretmeni öneririm…
Bunun üzerine adamin surati iyice asilmis ve adeta fisilti halinde konusmus;
O palyaço var ya… O benim iste..”
Hosça kalin, dostça kalin