MUZIK; doganin kendisinde vardir denilir. Dogrudur. Denizin dalgalari, rüzgârin hisiltisi, yagmurun çikardigi sesler. Sessizlikte dahi bir müzik oldugu için zaman zaman seslerden kaçtiginiz olmaz mi? Müzik; bir takim duygu ve düsünceleri belli kurallar çerçevesinde uyumlu seslerle anlatma sanati ve bu türde düzenlenmis eserlerin okunmasi veya çalinmasi, anlamina gelen bir sözcük olarak tanimlanmistir. Dügün, dernek hatta ölümde dahi kullandigimiz bir sanat dali. Herkesin hoslandigi bir müzik vardir, diye düsünüyorum. Ben fazla gürültülü olmayan her türlüsünü severim. Halk müzigi, sanat müzigi, özgün müzik vb. Ancak klasik müzigi anlamada biraz geciktigini söyleyebilirim. Liseye gittigim yillarda radyo kanallarinin birinde “Gece ve Müzik” adli bir program yayinlanirdi. Kudret agabeyim çantali radyoyu basucuna koyar zevkle dinlerdi bu programlari. Ilk zamanlar “Ne anliyor bu müzikten?” diye düsünmüsümdür. Bir gece öyküsünün de anlatildigi bu programlardan birini dinledim. Animsadigim kadariyla: Günesin batisiyla birlikte, acaba karanlikta birlikte iyilik ve kötülük perileri bir savasa basliyorlar. Kötülük yanlilari gecenin en karanlik aninda galip gelecekleri sirada safak sökmeye basliyor. Aydinlanmanin baslamasiyla birlikte çirkinlik ve kötülükler ortaya çikinca kötülük perileri kaçismaya basliyorlar. Iyilik perileri bu savasi kazaniyorlar; iyilik üstün geliyor.
Kisaca deginmeye çalistigim bu öyküyü müzikte dinliyorsunuz. Savasi ve vurusmalari müzikte hissediyorsunuz. Sabahin ilk isiklariyla birlikte dagdan inen bir irmagin ya da yükseklerden akan bir selalelin düzlüklerle ulastigi zaman akmasina benzeyen bir rahatliga, bir dinginlige ulasan müzikte iyilik perilerinin zafer kazandigini, iyiligin galip geldigini hissediyorsunuz.
Egitim Enstitüsünde okurken Ankara ve Izmir’de bu tür klasik müzik dinletilerine gitmistim. Rahmetli Hilmi Agabeyim ile de Izmir Senfoni Orkestrasi’nin bu tür dinletilerine katilmistik. Hatta bunlardan birinde; “Çaykovski’nin Müziginde Rus halk müzigi enstrümanlarinin en özgün tinilarinin yaninda akan bir irmagin üzerinde tomurcuklana su köpüklerinin  patlama seslerinin de duymak olasidir.” Mealinde açiklayici bilgiler okudugumu da animsarim.
***
23 Aralik 2011 günü ilçemizde “Suyunbasi” mesire yerinin açilisinda CHP Genel Baskani Kemal Kiliçdaroglu’nu dinledikten sonra oglum aradi. Birlikte Ahmet Adnan Saygun Sanat Merkezindeki Fazil Say’in “Haremde 1001 Gece Keman Konçertosu ve Istanbul Senfonisi” eserini dinlemeye gidelim mi? dedi… O gece saat 20:30’da salondaydik. Senfoni; orkestra için bestelenmis, birkaç bölümden olusan müzik eseri demektir. Orkestrada bunu çalabilecek biçimde düzenlemis, üflemeli, telli, yayli, vurmali çalgilardan olusan 80 kisiye yakin büyük bir orkestrayi dinlerken Çaykovski ile ilgili okuduklarim düstü aklima. Fazil Say büyük bir usta. Dalga seslerini, deniz hisirtilarini, hicaz makaminin agir basliligini hissettirirken dinleyenlere zamanda bir yolculuk yaptirdi. Istanbul’un tarihi mekânlarini gezdirdi bize. Yedi tepeli bu güzel kentimizi yedi bölümde yasatti müziginde… Tüm çalgilarin tini ve sesleri bileserek bir eser olusturur müzikte Fazil Say; yarattigi eserlerle dünya müzik literatüründe önemli ustadir, kutluyoruz
***
Demokrasi de bir müzik eseri gibidir. Toplumun tüm katmanlarinin, bireylerin istem ve sözleri bir tini gibi insanlik orkestrasinda yer alir. Isçi, çiftçi, ögrenci, yoksul, zengin, genç yasli, dindar, ateist vb herkesin sesi esit sekilde bir karsilik bulmalidir. Sesler karsilik bulmazsa demokrasi olmaz, toplumsal orkestradan aykiri sesler çikar. Çelisen sesleri dinlemek çözüm üretmek gerekir, yoksa demokratik bir senfoni yerine karisik bir kakofoni yaratilir. Bu baglamda iktidarlara önemli görevler düser. Orkestra sefinin hata yapmamasi gerekmektedir. Yoksa aldatilan, aldatici bir demokrasi yaratilir, toplumsal çok seslilik bozulur. Iktidarin demokrasi korosunu, demokrasi senfonisini iyi yönettigini söyleyebilir miyiz? Iktidara muhalif tutuklu gazeteci sayisi yüzü geçti. Füze kalkanlarinin konuslandirilmasina karsi çikan genç üniversiteli kizlarimizin sürüklenmelerine sahit olduk. Daha çok özgürlük istemek suç sanki. Sendikali olmak, parasiz egitim istemek, saglikla özellestirmeye itiraz etmek hangi siyasi anlayislarda, dünyanin neresinde suç sayan bir siyasi anlayis vardir? 8.2’lik büyüme hizina ulasildigini iddia eden bir devlet dokuz milyon yesil kartli yurttasinin oldugunu açikliyorsa, yoksul ve varsil arasindaki fark 8 kat artmissa bu ülkede sosyal adalet ve hakça paylasimdan söz edilebilir mi? Bir seyler ters gidiyor. Hepimizin sesleri siyaset korosunda yankilanmiyorsa demokrasiden söz edilir mi?
Hosça kalin, dostça kalin.