ANKARA’DA Bahçelievler otobüsünde bir çocuk ve annesi arasinda söyle bir konusma geçer: Çocuk: -Burasi nedir? Anne: -Atatürk’ün Anitkabir’i… Çocuk: -Atatürk orada ne yapiyor, anne? Anne: -Uyuyor. Çocuk: -Beni oraya götür de uyandirayim, ellerinden öpeyim. Onunla konusayim, ben onu çok seviyorum, anne!
***
Anne uyuyan Atatürk’ü söylüyor, Atatürk öldü diyemiyor. Oysa çocuk uyanik Atatürk’ü istiyor, görüp konusmak dileginde. Ikisi de dogru ve hakli. Çünkü iki Atatürk vardir. Ölen Atatürk, ölümsüz Atatürk. Her fani gibi onu da rahmet ve sükranla aniyoruz. Bugün 10 Kasim… 72 yil önce ebediyete ugurlamisiz o yüce insani. Fakat hayatin içinde, yasayan-larin arasinda hatta basinda hala hükmünü yürüten bir Atatürk var ki, onu ölüm dahi öldüremememistir. Çünkü O yasarken kendi-sinden sonra geleceklere yüksek bir özveri ile yasama olanagini bagislamistir. Biz ona borçluyuz.

Atatürk, ölümsüz yasama baslayali 72 yil oluyor. Bir insan ömrü kadar sürmüs bu ha-reketli yillar içinde onsuz kaldigimiz gün var mi acaba? Ulke ve insanimizi en zor anlarda dahi düzlüge çikaran onun aydinlik isigi, ilke ve devrimleri degil midir? Ona dokunmak isteyen el yaniyor, uzanan dil kopuyor. Kendisini bu derece kuvvetle sa-vunan bir insan nasil ölmüs olabilir? Bu gün de yolumuzu aydinlatan o degil mi?
Ulusal yasamimiz için koydugu esaslar ve ilkeler bizi ayakta tutuyor. Bu dün de böyleydi; bugün de böyle-dir. Ister tek ister çok partili dönemde olsun hatta bugün dahi demokrasi ilkeleriyle yolumuzu bulamamakta-yiz… Demokrasi; cumhuriyetçilige mi, devrimcilige mi, halkçiliga mi, laiklige mi, milliyetçilige mi, yoksa devletçilige mi aykiri? Bu ilkelerin bü-tünü gerçeklestigi zaman ortaya çikan sey demokrasiden baska ne olabilir?
Belli bir ailenin saltanatini bir kenara atip, devletini kendi seçtigi vatandaslarla yönetmek demokrasinni sartlarindan  biri degil midir? Demokrasi bir anlamda ulusal varligin ve ruhun serbest gelismesinden baska nedir? Demokrasinin temeli olan “vicdan hürriye-ti” laiklik olmadan nasil gerçeklesebilir? Bir-kaç kisiye ya da zümreye maddi ve manevi alanda bütün yuttaslari sömürtmemek için gerekli önlemler alinmazsa demokrasi nerede kalir?
Kemalizm bir takim kuru, içi bos sözler de-gildir… Anayasamizin benligine girmis bu ilke ve devrimlerde, Türk milletinin hali ve gelecegi gizlidir. Hiçbir güç bu ilke ve dev-rimleri yok sayamaz. Bu ilke ve devrimlerin her ülkede uygulanabilir oldugu kanisin-dayim.
Bugün bireysel özgürlükler için mücadele ettigimiz yurttaslarimizin hepsine özgürlügü, o ölümsüz getirmedi mi? O, tüm halkimiza özgürlük ve bagimsizligimizi kazandirma-saydi, hangimiz hürriyet ve özgürlükten bah-sedebilirdik? Kurtulus Savasi’mizin mazlum ülkelere örnek oldugunu, esir milletlerin öz-gürlük mücadelelerine tesvik ettigini görme-mek için gözlerimizin kör, vicdanlarimizin sagir olmasi gerekir. O bugünün dünyasinda da uluslarini esaretten kurtarmak isteyen li-derlerin de önderidir. Onun ölümüne mazlum uluslar da aglamadi mi?

Ulus olarak, onu ölümünden sonra da onsuz kalmamak için belleklerimizi Atatürk’le canli tutmaktayiz. Ulus yasaminda hiçbir basari, kökünü onun görüslerinden almadan yasaya-madi. Onu kimse asamadi. Bunun en iyi Türk gençligi bilir. Türk Gençligi bugün de yarin da ancak onun ölmeyen düsüncelerini tanidigi ölçüde yurtsever ve uygar olacaktir. Hiçbir siyasi, toplumsal ve ekonomik hareket ona baglanmadikça basariya eremeyecektir.
Ölümsüz Atatürk’ten hiz almasini bilmeliyiz. Onun bize biraktigi mesaleyi her zaman isikli ve alevli tutmaliyiz. Ruhu sad olsun.
Hosça kalin, dostça kalin.