Napolyon 1813 yenilgisi sonrasi Rus Ordusu’ndan kaçarken bir çiftçinin evine siginmis. “Lütfen beni sakla,” diye yalvarmis. “Paris’e tahtima döndügümde, seni cömertçe ödüllendirecegim” demis…

Çiftçi Napolyon’u yataginin altina saklamis ve üzerini paçavralarla örtmüs. Biraz sonra eve gelen Rus askerleri evin altini üstüne getirmis, kiliçlarla yataklari desmisler… Ruslar gidince Napolyon saklandigi yerden çikip verdigi sözü yinelemis: “Paris’e vardigim zaman seni çagirtacagim. Diledigin her seyi saklayacagima söz veriyorum!”

Aylar sonra çiftçi saraya çagirilmis… Napolyon yoksul çiftçiyi altin ve gümüse bogduktan sonra, “Baska ne istiyorsan söyle, sana vereyim” demis… Adam gülümseyerek yere bakmis. “Ah imparatorum, sizden küçük bir sey daha isteyecegim” demis. Napolyon: “Neymis o küçük sey?” diye sormus. Çiftçi bütün cesaretini toplayip: “Ruslar kiliçlarla yatagi deserken neler hissettiniz?” Napolyon öfkeye kapilir: “Bunu istemeye mi geldiniz? Fransa Krali’na bu sekilde davranamazsiniz. Nöbetçiler bu adami derhal tutuklayin kursuna dizilmesini istiyorum!”

Nöbetçiler çiftçi köylüyü dis avlunun duvarina dogru götürürken adam bembeyaz kesilir. Adamin elleri ve ayaklari baglanir, agzi ve gözleri kapatilirken Napolyon da oradadir. Uçe kadar sayacagini ve infaz manyasinin görevini yapmasini bildirir. “Bir!” diye bagirir imparator. Askerler silahlarini dogrultup nisan alir. “Iki” diye bagirir… Elini kaldirip silahlari indirmelerini emreder. Idam edilmeyi bekleyen çiftçiye dogru yürür ve gözlerini kapatan bagi açar, kolunu omzuna koyar ve kulagina fisildar: “Iste hissettigim buydu” der…

Bazi seyleri yasamadan da anlamaya ve algilamaya çalismaliyiz bunun için empati kurmak yeterli olacaktir. Ise siyaset de böyle bir sey…

***

Adamin bir sahilde yürüyüs yaparken denize telasla bir seyler atan bir baskasina rastlamis… Biraz daha yaklasinca bu kisinin, sahile vurmus denizyildizlarini denize attigini fark etmis. “Niçin bu denizyildizlarini denize atiyorsunuz?” diye sorunca, “Yasamalari için” yanitini almis.

Adam bu defa: “Iyi ama burada binlerce denizyildizi var, hepsini tekrar denize atmaniza imkân yok hem sizin bunlari tekrar denize atmaniz neyi degistirecek ki?” diye sorar. Yerden bir denizyildizi daha alip denize atan adam: “Bak onun için çok sey degisti” karsiligini vermis.

Siyaset de böyle degil midir? Amaç tüm halkimizin, herkesin yasamini iyi yönde degistirmek olmalidir. Aslinda hayatimizda bir kisinin bile daha iyi yasayabilecegi sartlari olusturmak ve yardimci olmak ne güzel; haydi deneyin o zaman siz de bir kisinin hayatina dokunun…
***
Öykü bu ya… Alaatin’in Lambasi masalini bilirsiniz. Adamin biri kumsalda yürürken ayagi eski bir lambaya çarpmis. Lambayi kumun içinden çikararak “Niye olmasin? Belki bunun içinden de cin çikar” diye düsünüp ovalamis lambayi… Cin baslamis konusmaya…

“Beni lambadan kurtardin; bu ay bu dördüncü çikarilisim. O nedenle senin üç dilek degil bir dilek hakkin var” demis.
Adam oturup düsünmüs… Film ve kartpostallarda gördügü: “Hawaii’ye gitmek isterim ama uçaktan korkarim; deniz de beni tutar. Benim için Hawaii’ye köprü yap arabayla gideyim” demis.

Cin gülmüs: “Bu imkânsiz. Bu isin lojistigini düsünün! Köprünün ayaklari nasil Pasifik Okyanusu’nun dibine ulasir? Ne kadar çelik beton gerekir? Bir baska dilek tutun” demis…

Adam ise: “Bu insanlari hiç anlamiyorum. Kendime bir dost seçiyorum çok baglaniyorum bir süre sonra selami kesiyor. Birini seviyorum severken sevmez oluyor. Birine güveniyorum önce beni aldatiyor… Dostluk eli uzatiyorum düsman oluyor. Beni anlayan yok ya da yanlis anliyorlar… Bana insanlari tanimanin yolunu ögret!”

Adamin bu istegini duyan cin söyle cevap vermis: “Köprü iki seritli mi olsun, dört seritli mi olsun?”

Insan böyle bir sey. Herkesi ayni araç gereçlerle mutlu etmek mümkün degil… Basariya ulasmak zor. Kisiye özel bireysel motivasyon teknikleri gelistirmeliyiz. Siyasetçilerin isleri ortak insani yakalamak her düsüncenin anlatilabilecegi bir dili bulmaktir. Yoksa isleri cinin isinden daha zor… Sizce öyle degil mi?
Hosça kalin dostça kalin…